Men is bezig te onderzoeken of je aan bepaalde reacties van baby's al kunt zien of ze dyslectisch worden. Bij kleuters zie je soms dat ze later dyslexie krijgen. Ze gaan laat praten. Ze onthouden versjes en liedjes niet goed. Ze zijn niet goed in taalspelletjes. Ze hebben moeite met de namen van klasgenoten, de dagen van de week of de namen van kleuren. De problemen worden vaak pas echt duidelijk als je in groep drie zit.

Iedereen leert in kleine stapjes lezen en schrijven. Je leert er steeds een klank/letter bij. Na een tijdje moeten lezen en schrijven automatisch gaan. Als je dyslectisch bent, lukt het je niet te onthouden welke klank bij welke letter hoort (lezen) en welke letter bij welke klank hoort (schrijven). Als volwassene kun je ook nog last houden van dyslexie. Als je weet wat er aan de hand is, kun je er wel veel beter mee omgaan.

Soms valt het pas op dat je dyslectisch bent als je al in het voortgezet onderwijs zit. Dat kan komen omdat je zelf de problemen verborgen hebt gehouden door slimme trucjes. Het kan ook zijn dat je school te weinig aandacht had voor je problemen.

Bij vreemde talen moet je weer in stapjes leren welke klank bij welke letter past en welke letter bij welke klank. Als je dyslectisch bent, kun je daar opnieuw grote moeite mee krijgen. Ook bij het lezen van moeilijke of lange teksten van andere vakken kan dyslexie knap lastig zijn.